BREEZAND De handbaldames van ZAP hebben de eerste thuiswedstrijd van 2018 weten te winnen. Tegen Klink Nijland/Kwiek bleef het echter lang spannend doordat de thuisploeg veel kansen onbenut liet. Uiteindelijk slaagde de ploeg van Arthur Langedijk er wel in om de punten in eigen huis te houden, 28-24.

In een goedgevulde sporthal begon ZAP aan de eerste thuiswedstrijd van 2018. Tegen Kwiek, de oude club van coach Arthur Langedijk. Keepster Janneke van Rijswijk keerde na haar zwangerschap weer terug onder de lat in eigen huis. In de eerste helft was de onvrede van het gezicht van coach Langedijk af te lezen. Er werden de nodige fouten gemaakt, waardoor de bezoekers uit Raalte zowel na tien minuten (3-5) als na twintig minuten (9-10) een voorsprong konden innemen. Pas hierna was het de thuisploeg die een voorsprong pakte, en uiteindelijk met 14-11 ging rusten.

Net zoals voor rust, bleven beiden ploegen in het tweede bedrijf dicht bij elkaar. De ene keer leidde Kwiek, de andere keer was het ZAP dat een gaatje kon slaan. Toch lukte het geen van beiden om een ruime voorsprong in te nemen. Zo bleef het tot aan de laatste minuten spannend. Zo stonden de bezoekers tien en twintig minuten na rust op voorsprong. Na afloop was het echter ZAP dat de punten behaalde. Het werd getrakteerd op een applaus vanaf de tribunes. Want de ploeg wist zich na een matige eerste helft, goed te herpakken wat resulteerde in een 28-24 eindzege.

Verbetering
Na afloop erkende speelster Riekie Singer dat het spel beter kan. “We hebben weer heel veel kansen laten liggen, en veel open kansen gemist. Er zit nog veel verbetering in, want honderd procent kansen moeten er gewoon in. Aan het einde hebben we dat gewoon goed opgepakt”. De ploeg kwam in de laatste tien minuten immers terug van een 22-23 achterstand, en scoorde vijfmaal in de laatste fase.

Singer: “We waren de eerste helft zoekende. De hele week getraind op één basisaanval. Hun speelden in open dekking, 6-0, terwijl wij een 5-1 dekking hadden verwacht. Uiteindelijk kwamen zij in die 5-1 dekking en konden we onze kansen benutten. Daar hebben we op getraind, en dat ging goed”.

Met drie treffers in de laatste tien minuten bewees Singer haar waarde. Ook in de andere delen van de wedstrijd toonde zij haar harde worp. “Ik heb wel beetje last van mijn schouder, maar heel veel last had ik niet vandaag Ik ben blij dat het weer allemaal goed gaat met mijn schouder en dat ik weer lekker kan handballen. Daar ben ik blij mee” lachte de speelster.

Voor publiek
De overwinning was een belangrijke. De ploeg bewees ook een mindere wedstrijd winnend te kunnen afsluiten. Daarnaast was de zege belangrijk, omdat je voor eigen publiek speelt. “Voor het publiek moet je eigenlijk altijd winnen. Zij komen voor ons, dus zij zijn eigenlijk de grote winnaar”.

Een ander belangrijk punt waardoor de ploeg in de slotfase toe sloeg en de overwinning behaalde, was ook een bewijs dat vier keer per week trainen zijn vruchten afwerpt. “We hebben gewoon een goede ploeg met veel talent en veel jonge meiden. We zijn nog heel erg zoekende, dat merken we ook. Maar we hebben ook goede afspraken en trainen vier keer per week. En je merkt dat het steeds beter gaat en dat zoveel trainen ook echt werkt”.